Cядайце, please
В начале урока зашла в кабинет коллега, учитель русского языка и литературы. Извинилась за вторжение на белорусском. Я ответила тоже на белорусском. Дети притихли.
Божа, якая ж прыгожая наша родная мова! Як шкада, што яна гучыць толькі на ўроках беларускай мовы. Чуем і дзівімся — бы замежная.
Угадайте, что предложили дети, когда я сказала о том, «якая прыгожая наша родная мова». Дети предложили вести урок на белорусско-английском. Естественно, там, где должна звучать английская речь — там английский, но если вдруг потребуется перейти на родной язык — то объяснять на белорусском.
— А калi не здолею? Не згадаю патрэбнае слова?
— А мы разам падумаем і знойдзем тое слова.
— Добра.
Сказано-сделано.
Признаться, легче на английском вести урок, чем на белорусском. Но этот маленький эксперимент мы с ребятами, думаю, продолжим. Пусть живёт рядом с английским языком наша родная беларуская мова, матчына мова. I не здаецца вучням замежнай.
После урока переходить на русский было как-то не айс)
Радуюся за Вас, калега! У нас жа з Вамі ў адрозненне ад тых, хто валодае толькі роднай мовай, (а часам, толькі навязанай»роднай»), маецца велізарная перавага. Псіхолагі сцвярджаюць, што бі- і полілінгвісты здольныя не толькі вольна перакідвацца з аднае мовы на іншую, але і маюць значна большы запас трываласці нервовай сістэмы, што далёка не лішняе ў нашай працы. Менавіта ў нашай пясочніцы мы гуляем значна даўжэй за іншых, а на схіле гадоў у нашага брата практычна не сустрэнеш а ні хваробы Паркінсона а ні Альцгеймера, не какжучы ўжо пра старэчы маразм. Ну а што да роднае мовы, то тут вельмі дарэчы народная мудрасць, што на пяску трывалага будынка не збудаваць. Генетычна і падкоркава мы ўсё роўна застаемя павязанымі з нашымі продкамі (прабачце, не з тымі, што на ўсходзе). Казаць гэта мне дазваляе асабісты досьвед, бо як толькі помню, у хаце разам гучалі і беларуская і руская і польская і украінская, а пасля на сваім шляху прыдбаў яшчэ нямецкую, англійскую і французскую мовы. Але ж бліжэй і мілей за сваю я не сустрэў… І плюс Вам яшчэ спасылу дам на маё сённяшняе відэа на youtube: http://youtu.be/g_cbBLQ4T80 (Мірскі замак)
Дзякуй, Яўген.
Усё не так проста, як здаецца. Чыталі з дзецьмі мой запіс на блозе. Не ведаю, было на тым уроку ў дзяцей часовае жаданне звярнуцца да роднай мовы ці не. Школа наша рускамоўная, што тут зробіш. Спадзяюся, что вернемся да сваёй мовы яшчэ не раз.
Дарэчы, скончыла Мірскую школу.
Дзякуй за падтрымку мовы! Упэўнены, дзецям спадабаваля. Спадзяюся, што вернецеся да эксперыменту не раз… 21 лютага — дзень роднай мовы — цудоўны повад…
Дарэчы, днямі пабываў у Міру! Цуд!
Дзякуй за напамін пра 21-е.
На малой радзіме бываю вельмі рэдка…